एजेन्सी – मंगलबार राती भारतले पहलगाम आतंकवादी हमलाको बदलामा पाकिस्तानविरुद्ध ‘अपरेशन सिन्दूर’ सञ्चालन गर्यो । जसका लागि भारतले पाकिस्तान र पाकिस्तान प्रशासित कश्मीरमा ९ स्थानलाई लक्षित गर्दै हमला गर्दा ८ जनाको मृत्यु भयो भने ३५ जना भन्दा बढी घाइते भएको पाकिस्तानी मिडियाले बताएका छन् ।
भारतमा आतंकवादी हमलाहरूको योजना बनाइएको र कार्यान्वयन गरिएको पाकिस्तान र पाकिस्तान प्रशासित कश्मीरमा रहेको आतंकवादी पूर्वाधारलाई लक्षित गरेको उक्त कारबाही गरिएको भारत सरकारले विज्ञप्ति जारी गर्दै बताएको छ ।
अर्कोतर्फ, पाकिस्तानको सरकारी टेलिभिजनले सेनाका प्रवक्तालाई उद्धृत गर्दै भारतीय सेनाले पाकिस्तानमा तीन स्थानमा मिसाइल आक्रमण गरेको बताएको छ।
अवकाशप्राप्त जनरलले कस्तो चेतावनी दिए ?
दक्षिण एसियाली राजनीतिमा नजर राख्ने विज्ञहरूले भारतले सीमित सैन्य कारबाही गर्ने सम्भावनालाई अस्वीकार गरिरहेका थिएनन्, जसले पूर्ण युद्ध निम्त्याउन सक्छ। यद्यपि, लेफ्टिनेन्ट जनरल (सेवानिवृत्त) एसएच पनागले सैन्य कारबाहीको बारेमा हतारमा निर्णय नगर्न चेतावनी दिएका थिए।
द प्रिन्टमा प्रकाशित एक लेखमा उनले पाकिस्तान एक आणविक हतियार सम्पन्न देश रहेको र भारतीय सेनाको सीमित सैन्य कारबाहीको जवाफ दिन पर्याप्त परम्परागत शक्ति छ भनी लेखे। उनले लेखे, ‘भारतसँग कुनै पनि क्षेत्रमा पर्याप्त प्राविधिक पहुँच छैन, चाहे त्यो मिसाइल होस्, ड्रोन होस् वा वायुसेना, कुनै पनि क्षति बिना बदला लिने सर्जिकल स्ट्राइक गर्न। पाकिस्तानसँग जवाफ दिने क्षमता छ र हामी यसको लागि तयार हुनुपर्छ।’
अर्कोतर्फ, बीबीसीलाई दिएको एक अन्तर्वार्तामा, पाकिस्तानका रक्षामन्त्री ख्वाजा आसिफले आफ्नो सेनाको तयारीको बारेमा भनेका थिए, ‘हामीलाई तयारी गर्नु पर्दैन। हामीले पहिले नै तयारी गरिसकेका छौं। हामी कुनै पनि परिस्थितिको लागि तयार छौं।’
शनिबार पाकिस्तानका प्रधानमन्त्री शाहबाज शरीफले पनि भनेका छन्, ‘यदि कुनै पनि प्रकारको दुस्साहसिक कार्य गरियो भने २०१९ मा जस्तै जवाफ दिइनेछ।’ उनले पुलवामा आतंकवादी हमलापछि बालाकोटमा भारतले गरेको हवाई आक्रमणलाई संकेत गरे, जब दुई देशका वायु सेनाबीच सीमित झडप भएको थियो।
भारतीय सेनाको शक्ति
ग्लोबल फायर पावरका अनुसार २०२५ को सैन्य शक्तिको वरीयतामा भारत र पाकिस्तानबीच आठ स्थानको अन्तर छ। सन् २०२५ मा विश्वव्यापी सैन्य शक्तिको हिसाबले भारत १४५ देशहरूमध्ये चौथो स्थानमा रहेको छ भने पाकिस्तान १२ औं स्थानमा रहेको छ ।
भारतीय सेनामा लगभग २२ लाख सेनाका कर्मचारी, ४,२०१ ट्याङ्क, लगभग १.५ लाख बख्तरबंद सवारी साधन, १०० स्वचालित तोप र ३,९७५ टोइड तोपखाना छन्। यसबाहेक, बहु ब्यारेल रकेट आर्टिलरीहरूको संख्या २६४ छ।
भारतीय वायुसेनामा ३ लाख १० हजार वायुसेना र ५१३ लडाकु विमान र २७० परिवहन विमान सहित कुल २,२२९ विमान छन्। कुल विमानहरूमा १३० आक्रमणकारी, ३५१ प्रशिक्षण विमान र छ वटा ट्याङ्कर फ्लीट विमानहरू समावेश छन्।
भारतीय सेनाका तीनवटै शाखासँग कुल ८९९ हेलिकप्टर छन्, जसमध्ये ८० वटा आक्रमणकारी हेलिकप्टर छन्। भारतीय नौसेनामा १.४२ लाख नाविक र दुई विमान वाहक, १३ विनाशक, १४ फ्रिगेट, १८ पनडुब्बी र १८ कार्भेट सहित कुल २९३ जहाजहरू छन्। भारतीय सेनासँग ३११ विमानस्थल, ५६ बन्दरगाह र ६३ लाख किलोमिटर सडक र ६५ हजार किलोमिटर रेलवे कभरेज छ।
पाकिस्तानी सेनाको शक्ति
ग्लोबल फायर पावरका अनुसार पाकिस्तानी सेनामा लगभग १३.११ लाख सैन्य कर्मचारी, १.२४ लाख नौसेना कर्मचारी र ७८ हजार वायुसेना कर्मचारी छन्। पाकिस्तानसँग ३२८ लडाकु विमान, ९० आक्रमण प्रकार, ६४ यातायात विमान, ५६५ प्रशिक्षक, ४ ट्याङ्कर फ्लीट र ५७ आक्रमण हेलिकप्टर सहित ३७३ हेलिकप्टर सहित कुल १,३९९ विमानहरू छन्।
यसमा २,६२७ ट्याङ्क, १७.५ सवारी साधन, ६६२ स्वचालित तोपखाना, २६२९ टोइड तोपखाना र ६०० बहुब्यारेल रकेट तोपखाना छन्। पाकिस्तानी नौसेनासँग ९ फ्रिगेट, ९ कर्भेट, आठ पनडुब्बी र ६९ गस्ती जहाजहरू सहित जम्मा १२१ युद्धपोतहरू छन्। यससँग केवल तीन बन्दरगाह, ११६ विमानस्थल र ६० व्यापारिक समुद्री जहाजहरू छन्। यसबाहेक, २ लाख ६४ हजार किलोमिटर सडक र ११.९ हजार किलोमिटर रेलवे कभरेज छ।
कोसँग कति आणविक हतियार ?
स्विडेनी थिंक ट्याङ्क स्टकहोम इन्टरनेशनल पिस रिसर्च इन्स्टिच्युट (SIPRI) को २०२४ को रिपोर्ट अनुसार भारतसँग १७२ आणविक हतियार छन् भने पाकिस्तानसँग १७० आणविक हतियार छन्। यद्यपि, दुवै देशसँग कति आणविक हतियार तैनाथ छन् भन्ने कुरा स्पष्ट छैन।
यो संस्थाले पाकिस्तानले भारतसँग प्रतिस्पर्धा गर्न आणविक हतियार तयार गरिरहेको बताएको छ भने भारतको ध्यान लामो दूरीका हतियारहरू तैनाथ गर्ने कुरामा छ। यसको अर्थ चीनलाई पनि लक्षित गर्न सक्ने हतियारहरू हुन्।
भारत र पाकिस्तानको छिमेकी र विश्वको तेस्रो ठूलो आणविक शक्ति राष्ट्र चीनमा आणविक हतियारको संख्या २२ प्रतिशतले बढेको छ, जुन ४१० वारहेडबाट ५०० पुगेको छ।
ड्रोनको संख्या
गत वर्ष नोभेम्बरमा प्रकाशित बीबीसी उर्दू संवाददाता शकील अख्तरको लेख अनुसार, भारत र पाकिस्तानले आफ्नो ड्रोनको संख्या द्रुत गतिमा बढाइरहेका छन्। रक्षा विश्लेषक राहुल बेदीका अनुसार भारतसँग आगामी दुई देखि चार वर्षमा लगभग पाँच हजार ड्रोन हुनेछन्।
उनका अनुसार पाकिस्तानसँग ‘भारतभन्दा कम ड्रोन’ भए पनि, यसबाहेक, उनीसँग भएका ड्रोनहरूको क्षमता फरक छ र तिनीहरू १० देखि ११ फरक ब्रान्डका छन्। गत वर्ष अक्टोबरमा, भारतले अमेरिकासँग ३.५ अर्ब डलर बराबरको ३१ प्रिडेटर ड्रोन खरिद गर्ने सम्झौतामा हस्ताक्षर गरेको थियो।
प्रिडेटर ड्रोनहरू संसारकै सबैभन्दा सफल र खतरनाक ड्रोन मानिन्छन्। तिनीहरूसँगै ५०० मिलियन डलर बराबरका बम र लेजर निर्देशित मिसाइलहरू पनि खरिद गरिनेछ, जुन ती ड्रोनहरू मार्फत लक्ष्यहरू नष्ट गर्न प्रयोग गरिनेछ।
राहुल बेदीका अनुसार पाकिस्तानले टर्की र चीनबाट ड्रोन आयात गर्छ। यद्यपि, यसले जर्मनी र इटालीबाट पनि ड्रोनहरू खरिद गरेको छ। पाकिस्तानले बराक र शाहपर जस्ता ड्रोनहरू पनि बनाएको छ।पाकिस्तानसँग टर्कीको आधुनिक ‘बायरक्तार’ ड्रोन TB2 र Akenji छ भने उसले चीनबाट ‘वाङ लङ टु’ र ‘CH4’ जस्ता ड्रोनहरू पनि प्राप्त गरेको छ।